صادرات خاویار به آلمان
ایران ، خاویار پرورشی خود را به کشورهای چون امارات ،سوئیس ،استرالیا ، بلژیک و آلمان صادر می کند. آلمان یکی از کشورهای توزیع کننده خاویار است یعنی صادرات خاویار ایران به آلمان وارد می شود و از آلمان در اختیار بقیه کشورهای اروپای قرار داده می شود.
صادرات به عمده محصولات و کالاهای که در داخل کشور تولید می شود و به سایر کشورها ارسال می شود ،صادرات می گویند. صادرات باعث می شود که از نظر تجاری رونق بسیاری به بازار اقتصادی یک کشور بدهد. ( صادرات منجر می شود که از نظر تجاری نرخ ارز یک کشور وارد ایران شود ) و کمک شایانی به گردش اقتصاد یک کشور می کند.
صادرات خاویار در ایران
خاویار یک ماده مصرفی باارزش است که ۹۰ درصد ان در دریای خزر تولید شده و با توجه به ارزشمند بودن ان بخش قابل توجهی از ان به دیگر کشورها صادر می شود و صادرکنندگان خاویار درآمد بالای را از صدور ان کسب می کنند.
طبق آمارها طی سال گذشته دو تن خاویار تولید یافته که بخش زیادی از ان صادر شده است.
صادرات خاویار به کشورهای خارجه :کشورهای زیر جز بازارهای اساسی صادرات خاویار می باشند.
- کشورهای عربی (امارات )
- کشورهای شرق آسیا (کره جنوبی )
- کشورهای اروپای ( آلمان )
نکته : کشورهای آورده شده داخل پرانتز جز کشورهای اصلی هستند که صادرات به صورت عمده به این کشورها صورت می گیرد.
نکته : در حال حاضر قیمت بازاری هر کیلو خاویار ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ یورو در بازار جهان معامله می شود.
بخش عمده صادرات خاویار به آلمان
همان طور که گفته شد کشورهای اروپای خاویار صادر شده از ایران را از کشور آلمان دریافت می کنند. کشور آلمان یک واسطه برای توزیع خاویار ایران است ،واز طریق دو شهر فرانکفورت و هامبورگ عرضه خاویار صادراتی صورت می گیرد.
سیر نزولی صنعت پرورش خاویار
از عواملی که باعث کاهش پرورش ماهی خاویار در دریای خزر شده است می توان موارد زیر را یاد کرد.
- صید و قاچاق بی رویه
- آلودگی آب دریا
- تجارت غیر قانونی
در تعریف صید و قاچاق بی رویه می توان گفت در قرن کنونی ۹۰ درصد ماهیان خاویاری کاهش یافته ودلیل ان صید بی رویه و قاچاق ان به دیگر کشورهاست. اگر همین روند پیش برود در سال آیندهما هیچ خاویار ماهی را نمی توانیم داشته باشیم. صید غیرقانونی ان و فروش ان تجارت غیرقانونی می گویند که نسل ماهی ها را منقرض می کند. اب های آلوده باعث از بین رفتن خاویارماهی و ماده باارزش خاویار می شود.
